Polna to niewielka malownicza wieś należąca do gminy Grybów. Przez wieś przebiega linia kolejowa Stróże – Jasło oraz droga powiatowa Stróże – Łużna. Wieś położona jest na pograniczu Beskidów i Pogórza w dolinie rzeki Polnianki.
Centrum wsi jest niewielką kotliną nad którą górują szczyty Maślanej Góry (747 m n. p. m.), Zielonej Góry ( 702 m n. p. m.), a od południowej strony szczyt Chełmu (779 m n. p. m.).
Pierwsze wzmianki o Polnej pochodzą z II połowy XIV wieku, właścicielem wsi w owym czasie był Mroczko z Sędziszowic. Wybitny polski kronikarz Jan Długosz wspomina Stanisława Staszkowskiego jako dziedzica Polnej. Pod koniec XV wieku Polna przeszła w posiadanie rodziny Gładyszów. W owych czasach powstała parafia we wsi Polna oraz kościół. Dzisiejsza wieś liczy około 1200 mieszkańców. Ośrodkiem kultury jest Kościół Parafialny pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła, Dom Kultury oraz Szkoła Podstawowa.
W latach 1513-1539 poświadczona jest źródłowo działalność szkoły parafialnej w Polnej. Istnienie szkoły potwierdza też wizytacja radziwiłłowska z 1596 roku. Kierownikiem szkoły był wtedy Wojciech z Brzostka.
Na początku XVII wieku brak wzmianek o istnieniu szkoły. Jednak w rejestrze studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego znajdują się wpisy studentów o nazwisku Gładysz. Byli to prawdopodobnie synowie właścicieli Polnej Gładyszów.
W czasie II wojny światowej kronika szkoły zaginęła. Historia szkoły zebrana została na podstawie ocalałych dokumentów lub wywiadów z ludnością wsi. Przed rokiem 1889 młodzież uczyła się tylko w miesiącach zimowych na organistówce. Nauczycielem był miejscowy organista Pyzik. Pierwszym nauczycielem zawodowym był Wojciech Pierzchała, który przybył do Polnej około 1889 roku i pełnił funkcję kierownika szkoły do 1931 roku. Początkowo uczył sam w budynku organistówki, a do szkoły uczęszczali uczniowie trzech wiosek Polnej, Wyskitnej i Berdechowa.
Kiedy w 1892 roku z inicjatywy Bł. ks. Jana Balickiego w karczmie stojącej naprzeciwko kościoła urządzono drugą salę lekcyjną Rada Szkolna Powiatowa w Grybowie przydzieliła do pracy nauczycielkę Helenę Zarucką. W 1899 roku Rada Szkolna Krajowa we Lwowie podejmuje uchwałę o budowie budynku szkolnego w Polnej. Odpowiedni zapis znajduje się w aktach CK Rady Szkolnej Krajowej z dnia 08.10.1898 roku L15258 parcela gruntowa LK 919 o obszarze 804 sążni. Jest to jedyny zachowany dokument związany z budową szkoły. W 1901 roku oddano do użytku budynek szkolny. Składał się z dwóch sal, mieszkania kierownika (dwa pokoje i kuchnia) oraz mieszkania dla jednej siły nauczycielskiej. Na początku roku szkolnego 1906/1907 nauka odbywała się na czterech stopniach z tym, że stopień trzeci i czwarty był dwuletni.
W ciągu 47 lat przewędrowało przez szkołę 42 nauczycieli.
Kolejnym dyrektorem szkoły był Zarański Jan, a po jego śmierci od 1943 roku Zarańska Jadwiga.
Od stycznia do września 1945 roku kierownictwo pełniła Stanisława Strześniewicz.
W październiku 1945 roku obowiązki kierownika przejął Łasiński Władysław.
Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie nauki na okres pięciu miesięcy.
Jeden z nauczycieli Jan Marynowski został zmobilizowany jako oficer Wojska Polskiego.
Nigdy już nie powrócił do swej szkoły. Zginął zamordowany w Katyniu.
Tajne nauczanie było prowadzone przez miejscowych nauczycieli. Brak jednak dokumentów na ten temat. Szkoła była kilkakrotnie zajmowana przez wojsko niemieckie, została zdewastowana. Naukę rozpoczęto we wrześniu 1945 r. W 1964 roku zaczęto zwozić materiał na budowę nowej szkoły. Jej kierownikiem był wówczas Bolesław Twardy. W dniu 22 sierpnia 1965 roku został wmurowany kamień węgielny pod budowę szkoły ( i akt erekcyjny). 23 października 1966 roku odbyła się uroczystość otwarcia szkoły im. Władysława Broniewskiego.
W 1973 roku dyrektor tutejszej szkoły Bolesław Twardy wraz ze swoją małżonką Anną – również nauczycielką odszedł na emeryturę.
W latach 1973 -1991 funkcję dyrektora szkoły pełnił mgr Franciszek Rzemiński. Od września 1991 roku dyrektorem szkoły był mgr Roman Święs. Od roku szkolnego 2004/05 dyrektorem szkoły jest mgr Dorota Wiatr.
Bardzo ważną datą dla społeczności szkolnej jest 24 październik 2003 roku. W tym dniu odbyła się uroczystość nadania imienia szkole Bł. ks. Jana Balickiego. W październiku 2008 uczniowie otrzymali sztandar ufundowany przez rodziców.
„PRZESZŁOŚĆ ZACHOWANA W PAMIĘCI STAJE SIĘ TERAŹNIEJSZOŚCIĄ”. Pod takim hasłem społeczność szkolna obchodziła jubileusz 120 lecia istnienia szkoły. Uroczystość rozpoczęła msza święta, której przewodniczył ks. Dziekan Bolesław Bukowiec. Chór nauczycielski „Gaude” z dyrygentem Mirosławem Ogorzałkiem zadbał o jej oprawę muzyczną. Na uroczystość przybyli zaproszeni goście – Wójt Gminy Grybów Piotr Krok, Dyrektor Delegatury MKO w Nowym Sączu Stanisław Szudek, Przewodniczący Rady Gminy Jan Radzik, radni gminy Adam Krok i Łukasz Dziedzic, Dyrektor GZEAS Danuta Suder, leśniczy Nadleśnictwa Zagórzany Marek Kukuła, sołtys i radny wsi Polna Józef Dusza, Dyrektorzy Szkół Gminy Grybów, emerytowani nauczyciele, absolwenci i rodzice. Nie zabrakło również przyjaciół i sympatyków szkoły. Tym dniem społeczność szkolna dziękowała wszystkim zapisanym w kronikach bezimiennym budowniczym i sympatykom szkoły, którzy ją budowali, ulepszali i dbali o jej otoczenie. Nie zapomniała również o współczesnych. Dzięki ich zaangażowaniu udało się stworzyć Naszą Szkołę taką, jaką widzimy dzisiaj – nowoczesną, przyjazną, kolorową, otwartą na nowe. Na zakończenie uroczystości absolwentka naszej szkoły Gabriela Burkot – uczennica szkoły muzycznej w klasie akordeon wraz z koleżanką skrzypaczką przedstawiły krótki koncert wraz z życzeniami dla wszystkich uczestników spotkania. Ponad stu dwudziestoletnia historia istnienia szkoły to okres wielu zmian związanych z wyglądem i bazą szkoły. Jej obecny stan to efekt pracy wielu pokoleń rodziców, nauczycieli i uczniów.
Dzisiaj uczniowie mają możliwość nauki w szkole z bogatą historią i tradycją, a dla wszystkich mieszkańców jest ośrodkiem życia kulturalnego i miejscem rozwoju kolejnych pokoleń. Bogato wyposażona baza dydaktyczna szkoły możliwa była dzięki projektom unijnym realizowanym w szkole w ostatnich latach. Ich realizacje przyczyniły się do uzyskania przez szkołę certyfikatów: „Szkoła z klasą 2.0” oraz dwukrotnie najwyższego eko – certyfikatu dla szkół – międzynarodowego certyfikatu Zielona Flaga. W latach 2010/12 i 2012/14 prowadzone były międzynarodowe projekty Comenius. W czerwcu 2016 r. Nasza Szkoła została laureatem konkursu #ekoLIDERA 2016 województwa małopolskiego w kategorii szkoły zorganizowanego przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie.
O właściwy rozwój osobowości każdego dziecka, poszanowanie drugiego człowieka oraz umiłowanie swej Małej Ojczyzny dbają dobrze wykształceni nauczyciele i wychowawcy.
Z uczniów naszej szkoły wyrosły pokolenia wspaniałych, mądrych i pracowitych ludzi z ukształtowanym systemem wartości i zasadami moralnymi i to oni świadczą o wielkości Naszej Szkoły.
JAN JÓZEF NIEZGODA MARYNOWSKI
Urodzony 12 lipca 1909 r. w Szalowej. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej wstąpił do Gimnazjum im. Kromera mieszczącego się w Gorlicach. Jako absolwent Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Starym Sączu pracował jako nauczyciel szkół powszechnych w Ropicy Górnej, Olszynach, a w latach1936 / 1939 w Polnej koło Stróż. Organizował i prowadził amatorskie zespoły artystyczne oraz chór szkolny w Polnej. W dn. 26.12.1935r. w Glinniku Mariampolskim zawarte zostało małżeństwo Jana Marynowskiego z nauczycielką Heleną z domu Chowaniec (1913/ 1979 Gorlice), córką Franciszka (1879/1965) i Marii (1884/1960). W sierpniu 1939r., Jana Marynowskiego, będącego oficerem rezerwy Wojska Polskiego, powołano na ćwiczenia wojskowe (promocja oficerska 1936r, lokata promocji 3378, Kompania Piechoty Rezerwy 39 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich, specjalista CKM). 1 września 1939r. jako ppor. piech rez. został zmobilizowany do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Dalsze jego losy długo były okryte mgłą tajemnicy. Jedyną informacją jaka dotarła do rodziny, była kartka z obozu w Starobielsku, gdzie został osadzony jako oficer Wojska Polskiego (miejscowość położona na południowy wschód od Charkowa).
W okresie od 5 kwietnia do 12 maja 1940 roku, na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP(b) z 5 marca 1940 roku, został zastrzelony w podziemiach siedziby NKWD w Charkowie, albo bezpośrednio nad dołami śmierci w pobliżu domu wypoczynkowego dla pracowników NKWD w lesie w Piatichatkach na przedmieściach Charkowa. Spoczął w jednej z masowych mogił ofiar NKWD.
Dane Jana Marynowskiego znajdują się w Indeksie Represjonowanych Ośrodka Karta (program badawczy zajmujący się całościową imienną dokumentacją losów obywateli polskich represjonowanych przez organa władzy sowieckiej w latach 1939/56). Zostały tam umieszczone w oparciu o wykaz akt ewidencyjnych jeńców wojennych, którzy opuścili obóz NKWD w Starobielsku – sygnatura STAR – /2105. Symboliczne tablice, w formie cegiełek, upamiętniające polskich oficerów i policjantów zamordowanych przez NKWD i pochowanych w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz obywateli RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej, znajdują się w Katedrze Polowej Wojska Polskiego pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Warszawie. Symboliczne tablice można zobaczyć na murach starego cmentarza w Licheniu oraz na cmentarzu w Gorlicach
JANINA MARYNOWSKA 1914/1994
Urodzona 08.01.1914r. w Szalowej. Jej wczesne dzieciństwo przypadło na okres I wojny światowej. Uczennica Gimnazjum im. Kromera, następnie Prywatnego Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. ks. Bronisława Świeykowskiego w Gorlicach.
Mocno związana z harcerstwem. W czasie okupacji niemieckiej była członkiem Pogotowia Harcerskiego. Brała udział w szkoleniach sanitarnych, łączności, obrony przeciwlotniczej i opieki nad dziećmi. Uczestniczyła w ruchu konspiracyjnym. Harcerki pod komendą Marii Rydarowskiej udzielały pomocy więźniom polskim zgromadzonym na podwórzu budynku Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, pomagały rannym żołnierzom, ukrywającym się w lasach poza miastem, opatrując rany, donosząc żywność, lekarstwa…
Jako członek oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża w Gorlicach wraz z Marią Rydarowską oraz Emilią Białek uratowała przed spaleniem książki z biblioteki Szkoły Powszechnej Męskiej nr 1 w Gorlicach przewożąc je do prywatnego domu i do lokalu PCK przy ul. Narutowicza.
W 1945r.podjęła pracę w charakterze nauczycielki w Szkole Powszechnej w Polnej. W roku szkolnym 1947/1948 przeszła do szkolnictwa zawodowego w Gorlicach.
Los ją mocno doświadczył. Miała chłopca, który należał do Armii Krajowej. W 1949r. mijał ostatni termin obowiązku ujawnienia się. Wraz z kolegami, w obawie przed restrykcjami, nie zgłosił tego faktu ówczesnym władzom. Został aresztowany, wkrótce Urząd Bezpieczeństwa trafił na ślad Janiny. W trakcie rewizji znaleziono u niej jego broń. Została aresztowana i po szybkim procesie osadzona na kilka lat w ciężkim wiezieniu karnym dla kobiet w Fordonie ( Bydgoszcz). Wyrok „za współpracę z podziemiem” wydał Sąd Wojskowy w Rzeszowie. W czasach stalinowskich w Fordonie przetrzymywano kobiety skazywane w procesach politycznych. Stosowano wobec nich drastyczne kary – głodzenie, kary cielesne, ścisły areszt, znęcano się nie tylko fizycznie, ale i psychicznie.
Ciężkie warunki wyniszczyły zdrowie Janiny. W wyniku amnestii opuściła mury więzienia, została zrehabilitowana, ale nigdy już nie ułożyła sobie osobistego życia. Wyszła z więzienia cicha, spokojna, siwa jak gołąbek… Co się stało z jej sympatią nie wiadomo.
Zamieszkała w domu rodzinnym „Marianówce” w Gorlicach. Pracowała w Powszechnej Spółdzielni Spożywców „Społem” ( spółdzielcza sieć handlowa założona w 1907r. w Łodzi ) oraz w Powiatowej Miejskiej Radzie Narodowej. Całe życie związana była z młodzieżą, z ruchem harcerskim. Kochała turystykę. W wolnych chwilach malowała.
Tak jak cichutko żyła, tak spokojnie odeszła… Zmarła 21.07.1994 r. w Gorlicach. Została pochowana na miejscowym cmentarzu rzymsko – katolickim.
